لاستیک طبیعی (انگلیسی: Natural rubber) که لاستیک هند (انگلیسی: India rubber) یا کائوچو (انگلیسی: caoutchouc) نیز نامیده می‌شود در ابتدای تولید از پلیمرهایی از ترکیب آلی ایزوپرن با ناخالصی‌های جزئی از سایر ترکیبات آلی به همراه آب تشکل شده‌است. مالزی و اندونزی دو کشور پیشرو در تولید لاستیک هستند. اشکال مختلف پلی ایزوپرن یا لاستیک مصنوعی که به عنوان لاستیک طبیعی استفاده می‌شوند به عنوان الاستومرها طبقه‌بندی می‌شوند.

امروزه لاستیک به ماده مهم اقتصادی و راهبردی تبدیل شده‌است. در ایالات متحده، مصرف سرانه لاستیک تقریباً ۱۶٫۸ و در هندوستان تنها ۰٫۲۲ است. صنایع حمل و نقل، شیمیایی، برق و الکترونیک و همچنین فضایی همگان از مصرف‌کنندگان اصلی لاستیک هستند. صنعت لاستیک موارد زیر را شامل می‌شود. تولید مواد اولیه لاستیک‌های سنتزی، انواع گوناگون لاستیک، واردات لاستیک طبیعی، تولید افزودنیهای لاستیک و نهایتاً ساخت فراورده‌های لاستیکی.

در ابتدای جنگ جهانی دوم وقتی تولید لاستیک طبیعی (کائوچو) به دلیل تهاجم ژاپن به مناطق تولید لاستیک متوقف شد. ایالات متحده اقدام به ساخت واحدهای تولید لاستیک سنتزی کرد که به سرعت هم توسعه یافت. به‌طوری‌که در حال حاضر ۸۸ درصد لاستیک مصرفی در ایالات متحده منشأ سنتزی دارد؛ بنابراین عموماً لاستیکها را به دو نوع لاستیک طبیعی و لاستیک سنتزی طبقه‌بندی می‌کردند. امروزه لاستیکها را به روش‌های مختلف دسته‌بندی می‌کنند.